Jak pozbyć się kompleksu odstających uszu?
Kompleks odstających uszu dotyka zarówno dzieci, jak i dorosłych. To jeden z najczęstszych problemów estetycznych. Odstające uszy nie są groźnym odstępstwem anatomicznym, ale stanowią przyczynę kompleksów, zwłaszcza u dzieci. Brak akceptacji u rówieśników może być powodem zamknięcia się i całkowitego wycofania z życia społecznego. Jak się pozbyć kompleksu odstających uszu?
Podstawy problemu
Ucho jest narządem odpowiedzialnym za odbieranie bodźców słuchowych. Jego zewnętrzna część zewnętrzna zbudowana jest z chrząstek, które odpowiadają za kształt małżowiny usznej oraz stopień jej przylegania do skóry głowy. Wygląd małżowiny jest ściśle związany z predyspozycją genetyczną. Za odstające uszy najczęściej odpowiedzialny jest brak lub nieprawidłowe wykształcenie grobelki. To wypukła część chrząstki, za którą ucho zagina się i kieruje ku tyłowi głowy. Pełne ukształtowanie małżowiny usznej następuje około siódmego roku życia i dopiero po tym czasie można mówić o odstających uszach. Po tym czasie można wziąć pod uwagę podjęcie terapii, mającą na celu korektę uszu.
Jak pozbyć się kompleksu?
Problem odstających uszu dotyka nie tylko dorosłych, ale przede wszystkim dzieci. Odstające uszy mogą bardzo uprzykrzyć życie i spowodować kompleksy. Wada może występować po obu, ale i też tylko po jednej stronie, w różnym stopniu odkształcając małżowinę uszną. Część osób próbuje pozbyć się problemu jak najszybciej, na własną rękę, wykorzystując domowe sposoby. Aby zatuszować odstające uszy, wykorzystuje się rozpuszczone włosy, opaski, chusty lub próbuje się je przykleić plastrem. Niestety te sposoby nie tylko nie pomogą uporać się z problemem, ale czasem mogą wyrządzić więcej szkód niż pożytku. Jakie są skuteczne sposoby na odstające uszy? Często jedynym rozwiązaniem jest operacja plastyczna, korygująca zniekształcenie lub przywracająca uszom naturalny kształt. Operacja jest bezbolesna, odbywa się w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym. Przy znieczuleniu ogólnym należy wykonać podstawowe badania laboratoryjne. Taka konieczność nie istnieje przed operacją w znieczuleniu miejscowym. Wadą zabiegu są pewne dolegliwości bólowe, zaczerwienienie i obrzęk małżowin usznych. Ustępują one zazwyczaj w ciągu dwóch tygodni. Po tygodniu zdejmowane są szwy. Przez pięć tygodni w nocy należy nosić opaskę na uszy. Przeciwskazaniem do wykonania zabiegu jest skłonność do wytwarzania bliznowców, zły stan zdrowia, choroby metaboliczne oraz brak współpracy pooperacyjnej. Wynikiem operacji jest poprawa wyglądu uszu, natomiast niemożliwe jest uzyskanie idealnej symetrii operowanych uszu.
